هنگامى که انسان در حالت مرگ قرار مى گیرد،

 اگر از مؤ منان و صالحان و شیعیان باشد ((ملک الموت )) با فرشتگان ((رحمت ))

با زیباترین صورت و خوشحال ترین قیافه با طبق هایى از گل ، بر او وارد مى شوند

و وى را به بهشت بشارت داده و جایگاهش را به او نشان مى دهند.

 آنان مانند خدمت گزاران با ادب ، در مقابل محتضر مجسم مى شوند و اجازه ورود مى خواهند.

قرآن در این باره مى فرماید:

 ((کسانى که ایمان آورده و تقوا اختیار کرده اند، پیوسته در زندگى دنیا و آخرت ایشان را به نعمتهاى بهشت بشارت مى دهند و این بشارت پیروزى و رستگارى بزرگى براى انسان است ))

در جاى دیگر مى فرماید:

((کسانى که گفتند: پروردگار ما خداى جهانیان است و روى آن پافشارى کردند. ملائکه بر آنان نازل مى شوند و مى گویند: نترسید و محزون نباشید. بشارت باد شما را به بهشتى که به آن وعده داده شده اید))

در برخى روایت ها درباره بشارت دادن فرشتگان چنین آمده است :

 هنگامى که فرشتگان بر محتضر وارد مى شوند و کنار او قرار مى گیرند. خداوند متعال

پرده را از جلوى چشم او کنار مى زند و جایگاه او را به وى نشان مى دهد.

انسان مى گوید:

 این کاخ ‌ها، باغ ها و درختان از کیست ؟

 فرشتگان مى گویند:

 آنها متعلق به تو است . مى گوید: اگر متعلق به من است ، چرا مرا به آن جا نمى برید؟

 مى گویند: اختیار با تو است . اگر مایل باشى ترا به آنجا مى بریم .

در این هنگام ، طبق هاى گل بهشتى را مقابل بینى او قرار مى دهند. از بوى خوش آنها بسیار

لذت مى برد و حالتى شبیه نعشه و خوابى لذت بخش به او دست مى دهد که در اثر آن ، تمام

دردها و رنج ها و سختى ها از او برطرف مى شود و به دنبال بو کشیدن گل ها روح به آسانى از

بدنش خارج مى شود.

قرآن در این باره مى فرماید:

 ((اگر محتضر از نیکان و مقربان درگاه خدا باشد روح و ریحان (آسایش دائمى و گل ها) و نعمت هاى بهشت جاوید براى اوست .))

وقتى ((ملک الموت )) با کمال ادب و احترام روح او را مى گیرد، فرشتگان ((رحمت )) آن روح پاک را

از ((ملک الموت )) تحویل مى گیرند و در پارچه هایى از حریر مى پیچانند و به سوى آسمانها

 مى برند. به هر آسمانى که مى رسند فرشتگان آن آسمان ، با احترام تمام او را تشییع مى کنند

 تا بر خداوند عرضه نمایند.

سپس آن را برمى گردانند تا تشییع کنندگان و غسل دهندگان و نمازگذاران خود را ببیند و دفن

 شدن جسد خود را مشاهده کند. بعد از آن ، روح را به آسمان مى برند و در ((اعلا علیین ))

(آن جایى که پرونده و روح نیکان مى باشد) جاى مى دهند.

در حدیث دیگرى از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل شده است :

 هنگامى که خداوند از بنده مؤ من خود راضى شد.

 به ((ملک الموت )) مى فرماید: ((روح فلان بنده مرا پیش من آورید؛ زیرا وى را آزمایش ‍ کردم آن طور که او را مى خواستم یافتم .

((ملک الموت )) با پانصد فرشته که همه آنان لباس هاى سبز پوشیده اند و به دست هر کدام

شاخه هاى گل و زعفران است و نزد او مى آیند و هر کدام او را بشارتى مى دهند غیر از بشارتى

 که دیگران به وى داده اند مى گویند آماده شوید براى خارج کردن روح این بنده مؤ من ))