حاضر شدن ((پیامبر و على )) به بالین محتضر به این جهت است که بر کارهاى او

شهادت دهند و او را به ((فرشته مرگ )) معرفى کنند.

اگر محتضر از اولیاء الله و دوستان و شیعیان امیرالمؤ منین باشد سفارش او را به

((ملک الموت )) مى کنند و مى گویند:

 اى ((گیرنده جان ها)) ملاحظه حال این محتضر را بکن ؛ زیرا او از دوستان و

شیعیان ما مى باشد. ((ملک الموت )) هم ، با کمال مهر و محبت و به آسانى جان او را

 از بدنش بیرون مى آورد. بعد از مرگ در پیشانى آن مؤ من نوشته مى شود این

شخص از دوستان و شیعیان على و اولادش مى باشد.

اما اگر انسان در حال مرگ ، ازم منافقان و دشمنان پیامبر اسلام

و امیرالمؤ منین باشد.

 به ((ملک الموت )) مى گویند: این شخص از دشمنان  خانواده ما بوده و در دنیا

ارتباطى با ما نداشته است . هر جور صلاح مى دانى با او رفتار نما و قبض

روحش کن . ((فرشته مرگ )) هم ، با شدت و سختى جان او را از بدنش به بیرون

مى کشد. بعد از مرگ هم ، در پیشانى او نوشته مى شود. این شخص منافق است یا

کافر. روایاتى در این باره آمده است .

1 - حضرت على علیه السلام فرمود:

هیچ کس نیست که مرگش فرا رسد مگر آن که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و

ائمه معصوم علیهم السلام همگى (با بدن مثالى ) نزد او مجسم و حاضر مى شوند به

طورى که آنان را مى بینند. اگر محتضر از مؤ منان باشد، وقتى ایشان را مى بیند

به آنان علاقه پیدا مى کند و عشق مى ورزد. و اگر از مؤ منان نباشد هنگام مشاهده

 ایشان آنان را دشمن مى دارد و به دیدار آنان علاقه ندارد.^.

2 - ابى حمزه ثمالى مى گوید:

 به امام باقر علیه السلام عرض کردم : هنگام مرگ ، ((فرشتگان )) با ما چه رفتارى

دارند. فرمود: آیا مى خواهى ترا به چیزى بشارت دهم که خوشحال شوى ؟

گفتم : آرى ، فرمود: هنگامى که روح شخص مؤ من به گلویش رسد،

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام نزد او حاضر مى شوند

 و در بالینش قرار مى گیرند.

حضرت رسول صلى الله علیه و آله به او خطاب مى کند و مى فرماید:

 آیا مرا مى شناسى ؟ من رسول خدا هستم . آنچه در پیش رو دارى از آنچه ترک

مى کنى براى تو بهتر است . اى ((روح پاک )) به سوى رضوان و رضایت و

خشنودى خدا خارج شو. امیرالمؤ منین هم همین جملات را مى فرماید.

3 - در حدیث دیگرى آمده است که امام صادق علیه السلام فرمود:

هرگاه دوستى از دوستان ما در سکوت مرگ قرار گرفت .

رسول خدا صلى الله علیه و آله و امیرالمؤ منین علیه السلام و امام حسن و امام

حسین علیهم السلام نزدش حاضر مى شوند به طورى که او ایشان رامى بیند و آن

بزرگواران او را به بهشت و رضوان بشارت مى دهند. و اگر محتضر از دشمنان

ایشان باشد هنگام ملاقات ، از دیدن آنان کراهت دارد و نمى خواهد که با او روبه

رو شوند.

4 - امام صادق علیه السلام فرمود:

 دوستان و طرفداران امیرالمؤ منین علیه السلام

در سه موضع آن حضرت را مى بینند به طورى که از دیدن او شادمان مى شوند.

1 - هنگام جان دادن .

2 - نزد پل صراط یا هنگام عبور از آن .

3 - در کنار حوض کوثر.

5 - امیرالمؤ منین علیه السلام در جواب یکى از شیعیان واقعى و اصحاب باوفایش

به نام ((حارث بن اعور همدانى )) فرمود:

 اى حارث همدانى ! بدان ، هر کس از مؤ منان و منافقان که بمیرد مرا مى بیند.

6 - نیز حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود: یا على ! دوستان و شیعیان تو

در سه مکان وقتى ترا ببینند خوشحال مى شوند.

1 - هنگامى که روح از بدن آنان خارج مى شود و تو شاهد بر ایشان باشى .

2 - هنگام سؤ ال نکیر و منکر در قبر در حالى که تو آنان را تلقین مى کنى .

3 - هنگامى که وارد بر خدا مى شوند (و در کنار پل صراط) در حالى که تو آنان

را مى شناسى .

سه روایت آخر گویاى این است که فقط امیرالمؤ منین علیه السلام موقع جان دادن

به بالین محتضر حاضر مى شود. ولى از احادیث دیگرى که در ((بحارالانوار)) آمده

است : به دست مى آید که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله و بقیه ائمه معصوم و

حتى فاطمه زهرا علیهاالسلام کنار محتضر حاضر مى شوند.

خوشا بحال کسانى که در دنیا اعمال شایسته اى

انجام دادند و به دستورات پیامبر و ائمه معصوم

 علیهم السلام عمل کرده اند و هنگام مرگ ، آن

بزرگواران را در کنار خود مى ببنند و با

خشنودى و خرمى چشم از این جهان فرو مى بندند.